Egypte deel 2.

 

’s Middags vliegen we naar Aswan, ’n kleine duizend kilometer zuidelijker. Om kwart over zes stappen we het vliegtuig uit en de hete woestijnwind tegemoet. Later, vlak aan de Nijl is het koeler, oftewel een heerlijke temperatuur. Een heel luxe hotel betrekken we deze keer, met airco, bad, direct aan de Nijl. Het bestaat uit geschakelde bungalows in een grote tuin!

Donderdag 3 april.

 We bezoeken Elephantine Island waarop zich een zogenaamde Nilometerbevindt. De hoogste standen van de Nijl werden hier vastgesteld waaruit dan weer de belasting werd afgeleid, want: hoe meer water, hoe meer vruchtbaar slib en dus hoe hoger de opbrengsten! Slimme jongens, die oude Egyptenaren!

Daarna Kitchener Island bezocht: De Engelse generaal heeft híer dan wel een mooie botanische tuin laten aanleggen, in Zuid-Afrika ontwikkelde hij de concentratiekampen om lastige Boeren in onder te brengen!

‘s Avonds vroeg naar bed want:

Vrijdag 4 april.

Vier uur ’s morgens: afreis naar Abu Simbel, een reis van 280 km! Eerst donker, maar om zes uur stopt het busje want: de zon komt op! Maar ja, ‘t is niet zo helder dat je de zon echt direct van achter de horizon tevoorschijn ziet komen, dus ook geen vuurrode bal zoals we gehoopt hadden. Gauw weer de bus in want het is inderdaad koud buiten.

We rijden zogenaamd in konvooi (verplicht), d.w.z. melden aan begin en eind van de route, aantal passagiers wordt genoteerd en we krijgen zelfs een soldaat mee in de bus (wat ook Erik nog nooit heeft meegemaakt blijkt later!). Van konvooirijden is echt geen sprake.

Vlak voor Abu Simbel hebben we nog een aardige ontmoeting op een kamelenverlaadplaats. Hier komen kamelen per karavaan uit Soedan en worden op vrachtwagens geladen die ze verder naar ’t noorden vervoeren. Mooi schouwspel, deze bedoeïenen met hun kamelen. 

Twee tempels van Ramses II zijn hier bij de aanleg van ’t Nassermeer letterlijk boven de waterlijn getild! In blokken uit de rots gezaagd zijn ze tachtig meter hoger in een kunstmatige heuvel geplaatst en zo zijn deze prachtige en waardevolle heiligdommen veiliggesteld. De grote tempel is indrukwekkend met zijn verschillende zalen, z’n reliëfs en vooral het heiligste met de beeldengroep die maar 2 maal per jaar in ‘t licht komt van de eerste ochtendstralen van de zonnegod Ré, behalve dan Hathor, de god van de duisternis die ook nu in het donker moet blijven! Echt verbazingwekkend!

Voor prachtige beelden van de tempel klik door naar: Unesco World Heritage Virtueel  (en maar doorklikken!).

‘s Middags even in de schilderachtige soukh rondgekeken en ’s avonds lekker gegeten op z’n Egyptisch, maar vraag me niet om de namen!

De tempels van Philae zijn eigenlijk, blijkt nu, nog verrassender dan de tempels van Abu Simbel. Omdat de verwachtingen niet zo hoog gespannen zijn is de verwondering des te groter door de gave reliëfs, de veelheid daarvan en ook de gave uitleg van de gids! Voor de Kalabsa tempels geldt hetzelfde. Ook deze complexen zijn net als die van Abu Simbel naar een hogere plek verplaatst om aan het wassende water te ontkomen.

‘s Avonds worden we door de eigenaar van een eethuis op Elephantine Island per boot opgehaald. Eerst krijgen we een rondleiding over het eiland, door het dorp: smalle, stoffige straatjes, overal geiten en kinderen. Ik vroeg onze locale gids nog naar bijen, maar hij keek me aan of hij daar nog nooit van gehoord had! Verder een rondleiding door de landerijen, heel kleinschalig, veel dadels, wat maïs, lucerne en bananenbomen.

Voor foto's klik:  Aswan, Nubie

Toen dan de warme maaltijd, op het dak geserveerd als buffet; uit de kunst, heerlijk! Hier zag ik ook voor het eerst de komeet van Bob-Hayle, een gewaarwording! Op de terugtocht dansen op het bootje onder de zwoele Egyptische sterrenhemel, naar een ander eilandje, opzwepend Nubisch(?) dansen, en toen naar ’t hotel!

’t Eind van een prachtige dag!

Kom Ombo en Idfu zijn beide tempels uit de tijd van de ptolemeëen, even voor de jaartelling; er is aan gewerkt tot na de jaartelling. Vooral die van Idfu is een bijzonder gave, grote tempel.

Dan aankomst in Luxor: aardig hotel, vanaf het dakterras ’n schitterend uitzicht over de Nijl, en de aan de overzijde liggende tempel van Hatshepsut op de Westbank waar ook de Lybische woestijn begint.

De groep lijkt een tamelijk team te zijn, nauwelijks of geen wanklanken, veel samendoen, eten e.d.; komt misschien ook omdat het allemaal geen Egyptologen zijn maar wel mensen die uit interesse, gepaard aan gewoon genieten en plezier zijn afgereisd.

Dinsdag 8 april.

En fietstocht staat op het programma en wel naar een "kamelen"-markt; maar één kameel te zien, maar toch een sfeervol geheel met veel koeien, schapen, geiten, enkele ezels, pluimvee en vooral veel kleurrijke mensen waaronder ook een slangenbezweerder.

We fietsen een heel eind rond door het vlakke land langs de Nijl en komen op een gegeven moment in een dorpje waar we wat willen drinken. Zoals gewoonlijk komen meteen een aantal jongelui bij ons staan: "Where do you come from?" en zo meer, tot ik ineens hoor: "Do you have bees in Holland?", een vraag van een zeventienjarige jongen, waar ik natuurlijk meteen op inspring.

Het gesprek wat daar op volgt eindigt in een theevisite bij Ahmed. Hij vertelt dat hij op de Koranschool zit vlak bij ons hotel en leraar wil worden. Zijn vader en hij hebben een kleine 35 bijenvolken. Zijn oom, die er naast woont, ook nog een 20 maar dat zijn bij nadere beschouwing voornamelijk lege kasten! Het huis en het hele complex met buffel, koe, schapen, geiten, gewassen werd me getoond. Ook de meubelwerkplaats van z’n oom (machinaal) en de maalderij van weer een andere oom. Er werd een nieuw huis gebouwd van drie verdiepingen waarvan de eerste verdieping al bewoond werd door twee broers met hun vrouwen en kinderen. De bovenste etage zou in de toekomst voor de helft afgebouwd worden voor Ahmed als hij zou gaan trouwen. Een heel kiene jongen die, als ik hem wat over mezelf vertel, meteen zeer geïnteresseerd is in de leeftijd van Marjet!

Woensdag 9 april.

Dal der Koningen. Heel prachtige graven gezien van Ramses III, Toetmosis, en Ramses IV; schitterende graven, prachtig versierd met schilderingen van goden, het leven na de dood en zo meer. Ook enkele graven in het dal van de "arbeiders" worden bezocht. Kleiner, maar evenzeer prachtig geïllustreerd!

Een echt uitspringend graf is wel dat van Hatshepsut, een zeer in het oog springend bouwwerk dat architectonisch zelfs modern aandoet maar toch meer dan drieduizend jaar oud is: prachtige zuilengalerijen, reliëfs en schilderingen. Hier is ook de afbeelding van de expeditie naar het land Punt dat Ethiopië zou moeten zijn, een land dat ik ook nog eens graag zal bereizen!

terug naar:  Overzicht Reisbelevenissen