|
Vandaag hoorde ik dat iedereen mee is
geweest eten gisteravond behalve mijn persoon: toch al tamelijk
uitzonderlijk dat iedereen meegaat, maar voor mij dus extra lullig;
men dacht dat ik alleen weg was, of wilde blijven slapen; erg
duidelijk was ‘t allemaal niet overgekomen dat ik gezegd had dat ik
alleen maar een dutje ging doen. Maar goed, zand erover!
Verder een lange strandwandeling
gemaakt. Ik zat lang bij wat holletjes op ’t strand waar ik een
kreeft uit had zien komen. Ik moest en zou daar een foto van hebben…
èn het lukte na lang stil wachten want ze waren erg schuw!
Net voor Nuweiba is een soort dorp dat vooral
in trek is bij jongeren. (Low budget) Mooie winkeltjes met veel kleden en
allerlei snuisterijen van papyrus tot waterpijpen! Men zit aan ’t strand in een
soort grote bakken met kleden en kussens erin en een dak tegen de zon erboven.
Of in een van de gezellige kroegen waar men veelal ook weer op de grond op
kussens zit. ‘t Ziet er heel ontspannen uit, een beetje een "overjarig
flowerpowersfeertje".
’s Middags gezwommen in de Rode Zee, prachtig
koraal al dicht voor de kust!
Donderdag 17 april.
De Coloured Canyon
staat vandaag op ’t programma maar eerst gaat om kwart over 5 mijn wekker af om
de zon boven Saoedi-Arabië op te zien gaan. Geen wolkje aan de horizon dus de
zon direct boven de blauwachtige bergen, een prachtig gezicht! ’t Is er nog wel
knap fris dus gauw weer naar bed tot een uur of acht.
Dan met de jeep
naar de Coulored Canyon, eerst over de asfaltweg, dan een kilometer of zeven
door wadi’s en over bergruggen, schitterend! Het is een geweldige afsluiting van
alles wat we gezien hebben, deze kloof, ontstaan doornatuurgeweld, met prachtige
kleuren en verder zo droog als een woestijn maar hoort te zijn! Soms, in de
winter, stroomt er wel degelijk water door. Onderweg zagen we op enkele plaatsen
nog water; ook hier had het pasgeleden nog geregend. Verspreid staat er zo hier
en daar ook een boom, meestal acacia en een enkele keer, bij een waterrijkere
plek, ook wat palmen.
Als afsluiting na
de twee uur durende wandeling door de hete kloof wordt eten geserveerd door de
bedoeïenenchauffeurs: tonijn, kaas, tomaat en brood. Hoewel eigenlijk niet te
krijgen(??) was er toch een aantal flessen Egyptische wijn boven tafel gekomen.
Ditmaal waren we
maar met vier van de dertien, dus we kunnen de anderen laten weten dat ze wat
gemist hebben, zeg maar : de ogen uitsteken!
In de Sinaï is het
verplicht van overheidswege een Egyptische gids mee te nemen. Tijdens het buffet
vroegen we de man (een student) hoe nuttig of hij dat zelf vond; hij vond ’t
inderdaad nodig voor o.a. onderhandelingen met de bedoeïenen (voor tochten e.d.)
en om de politiezaken af te handelen.
De
Sinaï grenst aan Israël en is daarom politiek toch nog een wat
gevoelig gebied en men wil graag weten welk volk er allemaal
rondloopt. Dat het ook een woestijn is, onveilig als je er
verdwaalt, is een mooie alternatieve reden om je een gids op te
dringen.
Voor meer foto's:
Foto's Sinaï
|