Van Zagora naar Marrakech

Zaterdag 20 nov.

Om zeven uur al in de bus uit Zagora richting Marrakech. We rijden een eind dezelfde weg terug door eerst oases met kashba’s en ksars (ommuurde dorpen). Later weer door de woestijn met bergen van basalt en leisteen en gruis daarvan. Op de achtergrond weer de besneeuwde toppen van de Atlas, maar voorlopig is ’t nog warm. 

In de Hoge Atlas is ’t koud maar ’t landschap is bijzonder fraai: diepe canyons, een vegetatie die eerst nog bruin is maar meer naar ’t westen groener wordt. Het blijft inderdaad vochtiger en dus groeizamer aan de westkant met veel kurkeiken, grote akkers, olijfboomgaarden en later ook citrus.

In Marrakech komen we in ’n hotel vlak bij de medina, de oude stad. ’s Avonds lopen we naar het beroemde plein Jemaa el Fna, bekend om z’n vele straatartiesten: waarzeggers, slangenbezweerders, verhalenvetellers, worstelaars, enz. maar vooral ook om z’n vele eettenten. Elke middag om vier uur begint dit feest weer, wordt alles weer opgebouwd om na afloop weer afgebroken en opgeruimd te worden! We eten op ’n dakterras van ’n restaurant met uitzicht over ’t plein. ’t Is een druk geroezemoes, ’t eten is héél goed!

Het regent ‘s nachts behoorlijk en dat hoor ik wel zo nu en dan; om half vijf komt daar de muëzzin nog bij die van zijn gebeden begint rond te bazuinen. De grootste minaret van Marrakech (en met ’t meeste volume lijkt ‘t) staat vlakbij ’t hotel, bijna aan ons slaapkamerraam!

Marrakech

Zondag 21 nov.

Wandelen in Marrakkech. Eerst naar de Saädische tombes, een aantal graven en mausolea uit de zestiende eeuw. Toen dit geslacht in ongenade viel bij de heersende sultan heeft deze het geheel dicht laten metselen, het  is vergeten en pas in 1917 is het herontdekt. Omdat de ingang eigenlijk via de belendende moskee loopt heeft men via wat gangetjes en ’n gat in de muur ’n aparte toegang gecreëerd zodat ook wij, “christenhonden” dit fraais kunnen aanschouwen en dat doen “wij” dan ook met busladingen vol: Fransen, Duitsers, Japanners, Engelsen en nog veel meer! De mausolea zijn echt moorse meesterwerken me prachtige versieringen en kalligrafieën.  

Dan achter ’t koninklijk paleis langs, ook hier ’n enorm complex waar de koning niet woont maar gebruikt voor zijn jaarlijkse bezoek. Toch is geen enkel paleis opengesteld voor ’t publiek.

Hierachter belandt ik in de vroegere joodse wijk. Opvallend is hier dat de huizen meer naar de straat gericht, meer open zijn: grotere ramen en een afdak om meer aan ’t straatleven deel te nemen.

Dan ook hier naar de leerlooierijen. Ik krijg ’n snelle rondleiding, maak foto’s en zoals altijd wordt ik snel richting winkel geloodst. Of ik karpetten wil zien? Leer misschien? Enz. Maar ik ben al voorzien!

Dan is er nog de Medersa Ben Youssef, ’n grote koranschool in zeer originele staat. Ook het internaat met de vele kamertjes is de moeite waard.  

Maandag 22 nov.

Tot half twee hebben we nog de tijd in deze stad. Theo en ik willen nog het paleis “El Badi” zien. Het is ’n ruïne van een paleis gebouwd door sultan Ahmed el-Mansour in de zeventiende eeuw. Deze veroverde belangrijke plaatsen als Goa en Tombouctou en met de schatten daarvandaan bouwde hij o.a. het prachtige paleis El Badi. Hij was ’t ook die de Saädische graven liet aanleggen voor zijn dynastie.

Prachtig is hier ook te zien hoeveel ooievaars er wel huizen in Marrakech. Vanaf een uitzichtpunt op de muur zie je zo enkele tientallen nesten op hoge muren, minaretten en de torens en muren van ’t koninklijk paleis dat hier vlak naast staat.

Essaouïra en slot

Dan gaan we op weg westwaarts naar Essaouïra. In Essaouïra worden we opgewacht door ’n mannetje die onze koffers op z’n handkar naar ’t hotel brengt. ’n Mooi schilderachtig vissersstadje is ‘t, erg Spaans aandoend. Het was wel een Marokkaanse sultan die het als vesting heeft laten bouwen maar zijn architect was ’n Spaanse gevangene van hem, vandaar!

Verder is ’t een echt kunstenaarsstadje geworden. Marokkaanse maar ook veel Europese kunstenaars zijn er neergestreken en hebben hier hun galeries en ateliers. Zoals verwacht komen er nu ook veel kunstliefhebbers uit alle windstreken van allerlei nationaliteiten.

We eten ’s avonds in ’n bibliotheekrestaurant of ’n restaurant met veel “leesvoer”! Echt iets voor zo’n stadje. En de mensen die er komen zijn ook types die daar weer in passen.

Dinsdag 23 nov.

Er is ook ’n scheepswerf waar schepen worden gebouwd op de traditionele manier. De spanten en de planken voor de romp zijn van eucalyptushout. Volgens de directeur gebruikte men vroeger wel acacia maar nu is er veel eucalyptus aangeplant dat snel groeit en zeker zo geschikt is.

Ik loop nog over de vestingmuur langs de zee. Veel oude kanonnen uit de zeventiende en achttiende eeuw staan hier opgesteld. Uit de opschriften is af te leiden dat de meeste uit Sevilla en Barcelona komen maar ik ontdek er ook twee uit  Adrianus Crans me faecit HAGÆ 1743, aannemende dat dit twee echte Hagenezen op leeftijd zijn. 

Woensdag 24 nov.

In El Jadida eten we wat en zien daar één van de verplichte goede daden van een moslim in de praktijk gebracht, zij soms met wat tegenzin. Bij het restaurantje komen namelijk regelmatig zwervers, daklozen en dergelijke figuren om eten vragen. Het duurt dan even maar dan is er wel een glas water met een restje eten; ook de resten van ons maal (we wachten er extra op) verdwijnen zo voor het goede doel!

In de 17e en 18e eeuw Waren de Portugezen hier de baas. In de "Cité Portugaise" waar ook de architectuur Portugees aandoet, zijn de restanten van een kerk (tot in de 20e eeuw was er nog een RK parochie) en een prachtige cisterne onder het plein voor de moskee te zien. 25 zware pilaren dragen hier een kruisgewelvendak en door de bijzondere lichtval en de weerspiegeling in het water heerst hier een heel rustieke sfeer!

In Casablanca rijden we eerst langs de enorme moskee die hier in 1993 is geopend en door de bevolking was “aangeboden” aan de koning voor zijn zestigste verjaardag. De minaret is tweehonderd meter hoog, de moskee kan honderdduizend gelovigen herbergen! Het is dan ook de op één na grootste moskee ter wereld. ’t Is een imposant gebouw, met ’n geweldig plein ervoor maar alles in harmonie, in de juiste verhouding. De toren zal dan tweehonderd meter hoog zijn maar het valt niet op omdat het hele gebouw dergelijke proporties heeft. Er zitten heel moderne snufjes aan zoals ’t dak dat open geschoven kan worden en ’n laserstraal die van de minaret af symbolisch op Mekka is gericht!

Donderdag 25 nov.

De reis in Marokko is ten einde; om twee uur stijgen we op richting Frankfurt. We zien heel mooi de Straat van Gibraltar, het Spaanse land, de besneeuwde Pyreneeën en verder: duisternis. Dan om half elf op ’n druilerig, winderig Schiphol: zo’n tegenstelling maakt ’n zonnige Marokkoreis nog meer geslaagd!

Bezoek mijn

Gastenboek

Terug naar:   Marokko dl 2 

Terug naar:   Inhoud Reisbelevenissen

Dit was een  reis van Djoser.